دفتر مقام معظّم رهبری / استاد سیّد مجتبی حسینی / 12 آبان 1398
طائفهِ ثانی روایاتی هستند که مشتمل بر عصیر به طور خاص هستند.
جلد 6 کافی صفحهِ 421 باب الطّلاع:
سهل بن زیاد که در سند این روایت حضور دارد در کلام شیخ و نجاشی متّصف به ضعف است. فهرست شیخ جنبهِ رجالی زیادی ندارد. رجال نجاشی نیز هویّت فهرستی دارد. امّا رجال شیخ جنبهِ رجالی دارد. شیخ در رجال این فرد را به وثاقت متّصف می کنند. امّا رجال نمی تواند در مقابل فهرست ایشان مقاومت کند. این عدم مقاومت از حیث تقدّم و تأخّر زمانی یا اقوی بودن نجاشی نیست. بلکه طبق نظر مرحوم بروجردی از این جهت است که رجال شیخ مانند چک نویسی بوده که آمادهِ چاپ نیز نبوده است. سهل دو ویژگی دارد. یکی این که روایات زیادی دارد و دیگری این که اجلّاء متّصف به دقّت و احتیاط از او نقل کرده اند.
